Het plastic velletje om de komkommer is voor velen het symbool van de grote overdaad aan plastic die we hebben en waar we ook snel iets tegen moeten doen. Want een komkommer hoeft toch helemaal niet in plastic? Ze vinden dat heel slecht voor het muljeu. Telers en verkopers beargumenteren dat de komkommer veel langer houdbaar is door dat hardplastic condoom eromheen en dat het voedselverspilling voorkomt en dat die extra schil dus juist goed is voor het muljeu.
Patstelling. Of toch niet? Je kunt tegen beide argumentaties zomaar iets inbrengen. Ikzelf vind die regenjas van die komkommer dan wel achterlijk, maar ik zie zelden iemand een hele komkommer op straat pellen en afknagen. De plastic hoes vind ik dus ook hoogstzelden als zwerfafval. Via die weg veroorzaakt het weinig plastic vervuiling, het blijft in de keuken.
De volgende vraag is dan of dat plastic netjes bij het plastic afval terecht komt. Dat doet u natuurlijk als bewust burger. Maar waarschijnlijk is dat voor de kat z’n zachtroze binnenvoering, want dit soort kleine flubberplasticjes vallen bij de afvalverwerker net als snoepwikkels voornamelijk in de bakken met plastic dat niet gerecycled gaat worden maar naar de verbranding gaat. Er wordt zo goed als niks van gerecycled. Lekker belangrijk dus dat het wellicht recyclebaar is.
Dat andere argument dat het voedselverspilling voorkomt en daardoor goed zou zijn voor het muljeu is ook apekool. De komkommers zijn geteeld in verwarmde kassen. Niks duurzaams aan. Ze worden daarna opgeslagen in koelcellen. Kost me toch een zootje stroom joh! En dat om ervoor te zorgen dat we het hele jaar komkommer kunnen eten. Of we vliegen ze ergens vandaan in. Dat wil de consument zo, want die is dat zo gewend geraakt. Mede mogelijk gemaakt door plastic.
De komkommertijd is de tijd in de zomer dat er weinig nieuws is. De tijd dat vroeger de komkommers werden geoogst. Het woord is in Nederland voor het eerst opgetekend in 1787. In Engeland bestaat het woord “cucumber-time” al sinds 1700 en in het Duitse taalgebied bestaat al heel lang de term “Sauregurkenzeit “. Die laatste vind ik zelf het mooist.
Dit soort weetjes vind ik persoonlijk erg leuk. In essentie ben ik best een nerd. Maar misschien boeit het u niets en denkt u dat het overbodige tekst is in dit toch al lange verhaal. Maar wie mij een beetje kent weet dat ik hoop dat u tussen de regels door heeft gelezen dat de komkommer al veel ouder is dan plastic. Wat ik daar verder mee wil zeggen laat ik onvermeld.
In de komkommertijd is er weinig nieuws, dus komen er berichten in de krant en op het journaal die we de rest van het jaar niet belangrijk vinden. Komkommernieuws noemen we dat dan. Zelfs het komkommernieuws is een verschijnsel geworden dat niet meer is gebonden aan het seizoen. Er zijn een aantal nieuwsprogramma’s die het hele jaar door dit soort nieuws brengen over de na twee jaar teruggekeerde kat van de buren en Ome Jan die al vijftig jaar lang de witte lijnen van het voetbalveld verft.
Seizoenen zijn er niet meer. De paaseitjes liggen inmiddels al in de winkel en het moet nog carnaval worden. We willen het hele jaar door alles kunnen consumeren en natuurlijk ook vers. En dan vervolgens miepen we dat het in plastic zit. Datzelfde plastic dat het mogelijk heeft gemaakt dat we het hele jaar alles vers kunnen kopen en eten. Zestig jaar geleden wisten we helemaal niet dat we dat wilden, maar voor het concept supermarkt was nou eenmaal plastic nodig en dat is van kwaad naar erger gegaan. We zijn gewend geraakt aan plastic en zijn nu verslaafd aan de voordelen die het ons biedt. Maar we kennen nu ook de schaduwzijde en vinden inmiddels dat het allemaal zonder plastic moet.
En dat is lastig.
Om dit specifieke probleem aan te pakken moeten we terug naar de komkommertijd. Een paar maanden per jaar zijn er verse komkommers en de rest van het jaar niet. Wie slim is maakt ze in. Net zoals mensen dat vroeger deden. Ik ben gek op augurken, vind ik persoonlijk zelfs veel lekkerder dan die flauwe komkommers, dus ik ben voor. Mijn zoon is tegen.
Maar dat gaan wij als consument natuurlijk niet zomaar doen. We weten niet meer hoe het moet en het is gedoe en veel werk. Ik heb het zelf eens geprobeerd, inmaken. Met azijn en kruiden en in weckpotten. Hartstikke leuk om eens te doen. Het resultaat was ruk. Gelukkig zijn potten augurken uit de winkel ook lekker en goedkoop. En ze zitten nog in glas ook. Waarom die potten niet van plastic zijn, dat is een apart vraagstuk.
Statiegeld bewijst dat we ons alleen door geld laten sturen. Daarom is een seizoenstaks voor groente en fruit nog helemaal niet zo’n gek idee. Alles mag het hele jaar verkocht worden, maar buiten het seizoen is het gewoon twee keer zo duur. Of drie keer. En dan nog een plasticbelasting eroverheen indien voorverpakt. Moet je zien hoe snel we dan weer ons aanpassen naar de seizoenen.
Tot zover dit komkommernieuws.