Hit me baby one more time! Zag ik dat goed op die Abri? Is er een fabrikant van vruchtensappen die vraagt of er ook statiegeld op plastic sapflesjes komt? Droom ik? Maak me wakker. Sla me nog een keer. Ik trap op de rem van mijn fiets, steek over waar het helemaal niet mag en inderdaad. Innocent Drinks doet dat gewoon. Ze hebben er zelfs een petitie voor in het leven geroepen!
Ik zou bijna gaan staan juichen, maar ik vermoed een adder onder het gras. Nou ja vermoeden? En onder het gras? Nee niet bepaald. Die adder zie ik zo. Ik zie hier een vreemde actie van Coca-Cola.
Ik zoek even bij het treinstation vlakbij en vind twee zuigzakken van Capri-Sun die ook niet onder de statiegeldregelingen vallen. Capri-Sun is van Coca-Cola. Net als Innocent. Ik maak er een selfie (of eigenlijk een #zwerfie) mee voor de reclameposter en plaats die op Twitter. Ik vraag in de tweet aan Coca-Cola om meteen voor statiegeld op álle drankverpakkingen te gaan. Daar vraag ik al jaren om, dat is niks nieuws.
Ik krijg als antwoord van Innocent dat Coca-Cola dan wel in ze heeft geïnvesteerd, maar dat ze nog steeds geheel zelfstandig opereren. Ik zie op Wikipedia dat Coca-Cola een belang van 90% heeft in Innocent en reageer dat ze dus niet zo heel onafhankelijk zullen zijn. Ik krijg geen reactie meer. Ik zoek nog even verder en zie dat Innocent gewoon op de website van Coca-Cola staat als één van hun merken. Dat is dus duidelijk.
Op de internationale website van Coca-Cola zie ik nog veel meer soorten dranken en drankverpakkingen die niet onder de statiegeldplannen in Nederland vallen. Hieronder diverse merken sap en zelfs zuivel en allerlei soorten drankverpakkingen, zoals kleine drankkartons met handige drinktuit en drinkzakken met dop en rietje.
Coca-Cola heeft grote ambities op het gebied van duurzaamheid van haar verpakkingen. Tenminste, dat communiceren ze op hun website. Dat geloof ik dan maar. Onschuldig totdat het tegendeel bewezen is ofzo. Ze steunen nu zelfs openlijk het statiegeld op plastic flesjes en blikjes in Nederland. Ze hebben er decennia lang tegen gevochten, maar toen de strijd verloren was moeten ze hebben gedacht: “If you can’t beat them, join them”. Of nou ja, doe in elk geval alsof.
Een mooie truc is natuurlijk zo´n petitie voor statiegeld op plastic flesjes met sap. Je smijt een zakje geld aan tegen een reclamecampagne en legt volgens de klassieke tactiek weer de verantwoordelijkheid bij de consument. Die moeten gaan tekenen en tot de tijd dat je de benodigde 50.000 handtekeningen hebt hoef je verder geen actie te ondernemen.
Dat doe je dan ook niet echt. Je maakt niet echt veel bombarie en trekt er niet echt aan. Plastic Soup Surfer Merijn Tinga weet als geen ander hoe lastig het is om zoveel handtekeningen bij elkaar te sprokkelen. Vele anderen waaronder ikzelf hebben er hard aan meegesleurd. Toen die handtekeningen er waren moest er nog van alles gebeuren. Jaren is er aan gewerkt en voor gevochten. Het lukt niet zomaar met een paar postertjes en een gladde campagne.
Nu, drie weken later staat de teller van de petitie op 5.061 handtekeningen. Dat gaat dus kennelijk toch niet zo snel en makkelijk. Tijd om door te pakken en de handtekeningen bij elkaar te schrapen. Werken! Werken! Werken! Laten zien dat je het écht wil! Buffelen. Communiceren. De media opzoeken. Medestanders zoeken bij andere producenten en leveranciers van sappen. En daarna nog harder werken. Je boodschap van de daken af schreeuwen. Nieuwsprogramma’s en kranten benaderen. Ze helemaal suf spammen.
Maar het werd stil.
Laten we er even van uitgaan dat ik een zure zwartkijker ben en ongelijk heb en dat ze het gewoon écht oprecht menen. Dat het geen PR-stunt is. Dat ze écht graag statiegeld willen op sapflesjes. Dan is mijn reactie alsnog: deze actie is minstens twee jaar te laat. Mosterd na de maaltijd.
Toen het bedrijfsleven van Stientje van Veldhoven de onmogelijke queeste kreeg het aantal plastic flesjes op straat met 70% te verminderen hadden ze hard met de vuist op de onderhandelingstafel moeten slaan en eisen dat ook plastic flesjes met sap moesten worden opgenomen in dit verhaal.
Dat zou ook het perfecte moment zijn geweest voor deze campagne. Ik zou het hebben gepromoot. Al was het maar om de rest van de industrie onder druk te zetten. Maar nu is het op deze manier gewoon een beetje blabla. Het gaat nog jaren en jaren duren voordat sappen gaan worden opgenomen in het statiegeldsysteem. Het hele proces van wetten aanpassen moet door vele langzame ambtelijke molens. Ook nog een nieuwe regering straks, wie weet hoe lang dat nog duurt. Dan een nieuwe coalitie, nieuwe poppetjes, nieuwe plannetjes, nieuwe afspraakjes. Kabbel, kabbel, kabbel. En de industrie stribbelt vrolijk mee zoals ze al decennia doen en blijven zo de boel vertragen.
Coca-Cola had met de andere vuist hard op tafel moeten slaan en eisen dat er statiegeld moet komen voor álle dranken en op álle drankverpakkingen. Ook op hun eigen drankkartons en drinkzakken. Geen uitzonderingen. En als dat niet lukt, dan ga je gewoon je eigen drankverpakkingen aanpakken. Tenminste, als je het echt wilt.
Je wacht niet op dat geneuzel. Je stopt gewoon zelf met die rare Capri-Sun verpakkingen die niet te recyclen zijn. Je doet meer dan alleen het plastic rietje vervangen omdat het nou eenmaal moet van de EU. Je bent dan ook niet zo suf om dat papieren rietje nog steeds in een plastic hoesje te laten zitten. Je doet Capri-Sun dan gewoon in een flesje. Fuzetea verkoop je ook niet meer in drankkartons, maar alleen nog in plastic flessen die onder de statiegeldregelingen vallen. En als klap op de vuurpijl verkoop je natuurlijk ook geen Innocent meer in een hippe drankkartons.
Dan maak je een statement. Dan laat je zien dat je écht wilt veranderen. Maar waarom zou je als je met een mooie reclamecampagne zelf als ontzettend vooruitstrevend en duurzaam kunt overkomen en verder gewoon de boel de boel kunt laten.
Ik begon dit verhaal met een regel uit een liedje van Britney. En ik verwijs er ook naar in mijn laatste regels.
Oops, they did it again. They are not that innocent.