Ik ben geen Feyenoorder. Ik ben Ajacied. Dat is niet bijzonder als je in een stad woont zo dicht bij Amsterdam waar ook veel mensen wonen met roots in Amsterdam. Ik heb geen hekel aan Feyenoord. Ook niet aan Feyenoorders. Ik hoop alleen altijd dat Ajax wint en kampioen wordt. Een aantal van mijn beste vrienden zijn Feyenoorders en ik vind Rotterdam een fijne stad. Je discussieert met je vrienden over Ajax en Feyenoord. Je plaagt elkaar, neemt elkaar de maat en dan lachen we vooral en drinken nog een biertje. Dit jaar ben ik de underdog, Feyenoord is de beste, die wordt kampioen. Ik zit in de hoek waar de klappen vallen, maar ach, het is maar voetbal. De belangrijkste bijzaak in het leven, maar nog steeds bijzaak.
Het lied “Hand in Hand Kameraden” van Feyenoord is natuurlijk ijzersterk. Vooral de zin “geen woorden maar daden” spreekt me erg aan. Dat het lied van oorsprong een Duitse negentiende-eeuwse compositie is van Wilhelm Spiedel, dat de tekst voor een andere club was geschreven, ook een Ajax-versie kent en zelfs door Abe Lenstra is gezongen, dat zijn leuke pubquizweetjes, maar het lied hoort bij Feyenoord.
Dat ik dit allemaal serieus neem en niet lullig bedoel, dat blijkt uit het feit dat ik het F-woord al acht keer heb genoemd hier. Ik heb vrienden en familieleden die dat een No-Go vinden. Die hebben het over 010 of over kakkerlakken. Ik zeg gewoon Feyenoord. Mooi woord. Vooral met een Rotterdamse tongval.
Geen woorden maar daden. Erg belangrijk. Maar soms zijn woorden dat ook. Zeker in de politiek en in de wet. De letter der wet. De woorden van de wet dus. Die werken vaak tegen ons, maar kunnen we soms ook in ons voordeel aanwenden. Woorden kunnen een onuitwisbare indruk achterlaten. En vandaag wil ik het even hebben over het woord “onuitwisbaar”.
In de Staatscourant van 24 april 2020 staat het volgende
Op een kunststof drankfles voor water of frisdrank dient het woord ‘Statiegeldfles’ te worden geplaatst in een lettergrootte van minimaal 1,2 millimeter (mm). Deze minimale lettergrootte sluit aan bij de op de grond van de Verordening voedselinformatie2 voorgeschreven lettergrootte voor ingrediënten van levensmiddelen op etiketten.
Overeenkomstig artikel 15, tweede lid, van het Besluit beheer verpakkingen 2014 dient deze aanduiding duidelijk en onuitwisbaar op de fles te worden aangebracht.
Ik vind vooral het woord “onuitwisbaar” hier uitermate interessant. Vooral omdat ik op straat veel flesjes vind waarvan het etiket is verdwenen waarop het woord “statiegeldfles” staat. Op datzelfde etiket staat ook de streepjescode die in de statiegeldmachines nodig is om de fles goed te kunnen herkennen. Bekendste voorbeeld is het Spa-flesje waarvan het papieren etiket in een beetje vochtige koelkast, schuur of kelder al los gaat zitten. Maar er zijn nog een aantal andere merken met plastic etiketten die supersnel loslaten. Die leveren geen geld op, die hebben geen opraapwaarde, dus die blijven gewoon liggen tot er iemand als ik voorbij komt. En dat kan jaren duren. En het statiegeld blijft in beide gevallen in de zakken van de industrie
Ik heb het woord “onuitwisbaar” opgezocht. Wat betekent het? De eerste betekenis is “niet te vergeten” of “onvergetelijk”. Dat wordt dan meestal gecombineerd met “indruk” of “herinnering”. Zoals in: “Feyenoord laat dit jaar een onuitwisbare indruk achter en dat zal voor de Feyenoorders een onuitwisbare herinnering opleveren.” Daar hebben we niks aan in dit verhaal, daar kan een statiegeldmachine helemaal niets mee. Alhoewel, met de razendsnelle ontwikkeling van de AI zou het geen probleem meer moeten zijn.
De tweede betekenis is “niet te verwijderen”, “onverwijderbaar” of “niet meer ongedaan te maken”. Dat is de letterlijke betekenis. Aan deze definitie voldoen deze etiketten op geen enkele wijze. Ik kan er zelf met mijn boerenverstand niet meer van maken dan dat hier de wet wordt overtreden. Ik roep het al een tijdje, tot in de tweede kamer aan toe, maar er gebeurt maar niks. Ze zitten daar in Den Haag een beetje te wachten op de cijfers van de resultaten van het statiegeldsysteem die opgeleverd gaan worden door het bedrijfsleven zelf. De slager mag zijn eigen vlees keuren.
Tijd dat hier actie op ondernomen wordt. Dus bent u of kent u een goede advocaat of jurist die hier wel iets tegen kan en wil doen voor het belang van de goede zaak in het algemeen en de wereld in het bijzonder, maak daar dan werk van. En dan geen woorden maar daden!
O, en nog even terugkomen op de onuitwisbare indruk. Die kan natuurlijk ook gewoon op een slimme manier in de plastic flesjes en blikjes worden aangebracht. Door het erin te drukken ofzo. Iets met stansen of gewoon moderne technologie. Dus ben je of ken je een techneut die weet hoe dat moet, maak daar dan ook werk van. Geen woorden maar daden.
Ik zou dat ook zelf kunnen doen, maar ik heb het druk met andere dingen die ook belangrijk zijn en waar ik wel verstand van heb. Niet alleen met woorden, maar ook met daden natuurlijk.